آجر کاری ضد اسید

ارسال شده توسط pasargadref هیچ دیدگاهی برای آجر کاری ضد اسید ثبت نشده وبلاگ

آجر کاری ضد اسید

Views: 154

سال هاست که انواع سرامیک لاینیگ های ضد اسید یا به طور کامل تر انواع کاشی کاری ها و آجر کاری های ضد خوردگی با موفقیت جهت حفاظت از سطوح فلزی و بتنی در برابر مواد خورنده مورد استفاده قرار گرفته شده اند.

سرامیک لاینینگ های ضد اسید اگر چه به عنوان پوشش با مقاومت و قابلیت بلا معرفی می شوند اما دارای یک ضعف بزرگ می باشند و آن این است که به دلیل تخلخل در اجر ها و کاشی های و نیز ملات ها امکان انتقال مواد خورنده به سطح زیر کار وجود دارد. برای رفع این مشکل در سیستم های سرامیک لاینیگ ضد اسید می بایست از یک لایه بازدارنده در زیر آجر و ملات استفاده نمود و این لایه از تماس مواد خورنده به سازه اصلی جلوگیری می نماید.

تلفیق سیستم سرامیک لاینینگ ضد اسید به همراه لایه بازدارنده را یک لاینینگ ضد خوردگی مرکب می نامند که دارای مقاومت های بالای شیمیایی بوده ضمن این که در برابر تنش های مکانیکی و حرارتی دارای مقاومت های لازم می باشد. لایه بازدارنده باید دارای شرایط زیر باشد:

1. باید در برابر مواد شیمیایی خورنده مقاوم بوده و مانعی در برابر نفوذ مواد و در نهایت رسیدن آنها به سطح زیر کار باشد.
2. در برابر تنش های حرارتی و نیز بارهای مکانیکی مقاوم باشد. وظیفه مقاومت حرارتی و مکانیکی دائم و اصلی به عهده کاشی ها و اجرها می باشد که بر روی لایه بازدارنده اجرا می گردند.
3. لایه بازدارنده باید بدون خلخل و فرج و غیر قابل نفوذ باشد.
4. لایه بازدارنده باید از چسبندگی خوبی به سطح زیر کار و در عین حال به ملات ها برخوردار باشد.
5. لایه بازدارنده می بایست قادر به تغییر شکل های پلاستیک و الاستیک بوده تا بتواند با حرکت های بوجود آمده بین سازه اصلی و لاینیگ سرامیکی ضد اسید هماهنگ شده و در نهایت تنش را خنثی نماید.
6. لایه بازداره باید بتواند خود را با سطح زیر کار منطبق نماید.

ملات های ضد خوردگی

به طور کلی ملات هایی که در سازههای ضد اسید مورد استفاده قرار می گیرند به غیر از آن هایی که بر پایه مواد قیری و گوگردی هستند ( از این نوع ملات ها دیگر استفاده نمی گردد) مابقی به صورت های دو جزئی و یا سه جزئی بوده و به وسیله واکنش های شیمیایی سخت می شوند.

پس از اختلاط اجزا ملات واکنش شیمیایی شروع می شود. سرعت این واکنش شیمایی مانند کلیه واکنش های شیمیایی به درجه حرارت بستگی دارد. هرچه درجه حرارت در زمان اجرای ملات بالاتر باشد واکنش با سرعت بیشتر تکمیل می شود و ملات زودتر گیرش می کند. برعکس هر چه درجه حرارت پایین تر باشد ملات دیرتر گیرش کرده و با سرعت کندی واکنش شیمیایی پیش می رود.

نکته ای که باید ذکر کرد این است که دمای کارکرد ملات دارای یک حداقل و یک حداکثر می باشد که نمی توان در خارج از این محدوده اجزای ملات را با هم ترکیب و اجرا کرد.

معمولات در دستورالعمل های اجرایی و مشخصات فنی ملات ها که توسط سازندگان ملات ها ارائه می شود، زمان کارکرد (pot life) و نیز زمان گیرش کردن و رسیدن به مقاومت مکانیکی و شیمیایی (curing) در دمای 20 و یا 25 درجه سانتیگراد مشخص شده است.

در بسیاری از ملات ها مانند پایه فوران و فنولیک، برای رسیدن به اتصال عرضی، ایجاد حرارت در زمان های گیرش لازم می باشد.

ملات هایی که در ساختمان های ضد اسید مورد استفاده قرار می گیرند، به دو گروه غیرآلی (معدنی) و آالی (پلیمری) تقسیم بندی می شوند.